Ik zit aan de witte tafel in mijn praktijkruimte de zon schijnt door de vele ramen. Je kan de dorpskerktoren zien, het is een mooie dag. Ze komt binnen, ze is rond de 70, een leuke kordate vrouw die altijd haar eigen boontjes heeft gedopt met een groot gezin en een winkel. Ze  gaat zitten, kopje koffie erbij, en dan begint haar verhaal en mijn intake. 

Ze geeft aan dat ze het niet meer weet hoe nu verder, dat ze verwezen is naar mij en  dat ik eigenlijk haar laatste hoop ben. Als een cliënt dat zegt, weet ik dat ze al heel veel hebben gedaan om hun klachten op te lossen, en dat ze van mij een snelle oplossing verwachten.

Wat als ze ineens moet?
Ze heeft ineens sinds twee jaar, na een lange tijd gebruik van pijnstillers vanwege rugklachten, vaak en veel diarree. Als ze aandrang heeft, kan ze het niet ophouden en wordt daarom nu erg beperkt in haar leven. Samen met haar man fietsen of iets gezellig doen met haar vele kleinkinderen, op vakantie gaan… Het zijn allemaal bergen geworden waar ze tegenop ziet,  want wat als ze ineens moet! Wat dan?

Wat de MDL-arts zei
Ze is al bij de MDL-arts (maag-darm-lever) geweest voor onderzoeken, en die zei dat alles regulier goed was en ze ermee moet leren leven. Hij gaf medicatie om de ontlasting dikker te maken, dan heeft ze een dag geen diarree, maar wel pijnlijke buikkrampen.

Het FODMAP-dieet helpt niet
Ze is bezig met het ingewikkelde FODMAP-dieet, maar snapt niet waarvoor ze dit allemaal doet, want het helpt niet goed en het maakt haar leven niet leuk meer. Eigenlijk is ze heel erg verdrietig en boos. Ze kan niet meer eten wat ze wil, lunchen met vriendinnen en verjaardagen worden lastig, haar leven is ineens anders geworden.

Nog een darmfloratest
Daar begint mijn taak; ik heb heel wat uit te zoeken, omdat ik holistisch werk en ik een aantal expertises inzet bij deze cliënt. Ik lees haar reguliere onderzoeken en wil nog een darmfloratest laten doen. Als ik de labtesten terugkrijg, zie ik waar we nog aan kunnen werken.

Mijn holistische werkwijze
Ze neemt de labtesten mee om haar ontlasting op te vangen en naar het laboratorium te sturen. Na twee weken krijg ik de uitslag. Dit is een traject van vier fasen, het is niet in één keer opgelost, je hebt tijd en geduld nodig.

• Ik geef haar supplementen mee.
• Ik kijk naar de bacteriën in de darmflora.
• We bekijken het FODMAP-dieet en waar ze tegenaan loopt.
• Ik ga op zoek naar mogelijkheden om het voor haar makkelijker te maken en samen kijken we naar leuke recepten.
• De eerste twee weken hebben we bijna dagelijks contact over de maaltijden.
• Ik geef haar voetreflexbehandelingen om de rust in haar lijf te helpen herstellen; door alle toestanden is ze zo gestrest en vaak slaapt ze er niet van, haar lichaam is erg gespannen.

Ontlasting-incontinentiebroekjes
We hebben regelmatig contact en ik stuur bij waar nodig. De angst om de angst zorgt ook voor veel stress in het lichaam en dat kan ook op de darmen werken. Ik vertel haar dus over de mogelijkheid om eventueel ontlasting-incontinentiebroekjes te gaan dragen. Het is niet leuk, maar als je een ongelukje hebt, loopt het niet door en kan je zelf verschonen. Daardoor kan je weer een stukje van je sociale leven oppakken.

Weer controle over haar leven
Het gaat langzamerhand beter en ze is er erg blij mee. Ze krijgt weer controle over haar leven. Ik vraag haar of ze bij de volgende afspraak met de MDL-arts deze testen wil meenemen, omdat er een ontsteking op te zien is. Hij mompelt wat, maar laat regulier alles opnieuw testen en ze krijgt nieuwe medicatie. Een saillant detail: het zijn dezelfde enzymen die ze al innam, maar nu wordt het regulier voorgeschreven.

Resultaat
Door de darmflora te herstellen, die ook een grote invloed heeft op het brein, en alle aspecten aandacht te geven die het herstel bevorderen, wordt resultaat geboekt. Na driekwart jaar heeft ze haar leven weer onder controle. Ze is zelfs op vakantie geweest.